Het nieuws reisde snel, zoals dat soort nieuws doet. Ik wist dat het ook over jou ging zodra het eerste bericht uit Parijs kwam. Bijna zes jaar geleden nu, op een vrijdag de dertiende. Een datum als een slechte grap. Online meldden allerlei mensen zich 'veilig'. Vrienden, een nichtje, een ver familielid. Oud-studiegenoten, mijn eigen oud-leerlingen. Exposanten van de fotobeurs, je vakgenoten. Anderen, vage kenissen: het verbaasde me hoeveel bekenden aan de rand van het wereldtoneel rondhingen. Jij was daar ook, Flo, en op jouw profiel bleef het stil. Akelig stil, zegt men dan.

Luister neemt de lezer mee naar het Parijs van de jaren tachtig en nu, in een zinsbegoochelende zoektocht naar identiteit, vriendschap en schuld.